HANGİMİZ GERÇEK İYİLİKSEVERİZ, HANGİMİZ TEFECİYİZ?

İyiliğin en kısa tarifini anlatmamız gerekirse eğer; karşılık beklemeden ihtiyaç halindeki birine yahut bir canlıya yapılan ihtiyacını görme hali ve erdemli davranış biçimidir diyebiliriz. İnsan; “ iyi olmalı ve iyilik haliyle hareket etmelidir” demektedir tüm dinler, tüm peygamberler ve tüm kutsal kitaplar…

Peki, neden iyilik yapmak sadece Ramazan ayında biz Müslümanların aklına gelmektedir? Başka zamanlarda da insanlar birbirlerine iyilik yapmaları gerekmiyor mu? İyilikte bulunmanın en güzel zamanı kulun sıkışıp Hızır’ın (a.s) yetiştiği zaman değil midir?

Sofrasında lokması olmayan, çeşidi on bir ay içerisinde eksik insanın tek bir ayda karnının tıka basa dolması ne kadar akla yatkındır? Yahut ödenemeyen faturaların tek bir ay içerisinde iyilik adı altında ödenmesiyle bir aylık huzur hangi iyiliğin sonucu olabilir? Diğer kalan on bir ay ne yapıyor bu insanlar diye düşünüyor musun?

Benim iyilik anlayışımda ne zaman ihtiyaç hasıl olmuşsa o zaman ihtiyaç sahibine el uzatılmasıdır. Belki bu birçok okura ters gelebilmektedir. Beklentisiz yapılan iyilik Allah’ın rızasını içermektedir. Gerisi tefeciliktir der sevgili üstat Cemil Meriç…

Hangimiz gerçek iyilikseveriz, hangimiz tefeciyiz?

İyilik yapmak neden Ramazan ayında akla geliyor?

Ramazan ayında yapılan sevapların karşılığının kat be kat cennet karşılığında geriye alındığına inanıldığı için belki de sadece bu ay iyilik yapmak isteği ve azmine insanlar girebilmektedirler. Yani iyiliklerimize karşılık bonus sevaplarımız olmasa o iyiliği yapmakla yapmamak arasında da çelişkiler yaşayacağız demek oluyor bu durum.

Peki, bu durumda biz Allah’la aramızda gizli bir anlaşma yapmış olmuyor muyuz? Ramazan ayında iyilik yapacağız bize cennetini aç düşüncesi ne kadar karşılıksız yapılmış bir iyilik davranışı oluyor?

Ahmet Altan’ın yazmış olduğu Din ve Ceza adlı yazısı aklıma geliyor bu köşe yazımı sonlandırırken. Şöyle diyor başlangıcında yazısının;

“Eğer hiçbir ceza olmasaydı gene de sadece Allah’ın rızasını kazanmak için onun yolunda yürür müydün, sadece seni yaradanı utandırmamak için O’nun sana öğrettiği ahlaka uyar mıydın?

………………….. Sevgiyle Kalın…