EMEKLİLER…

Bir ülkenin, bir siyasal yönetimin başlıca görevlerinden biri, çalışarak ülkenin bir yerden bir yere gelmesine hizmet etmiş bu insanları en iyi koşullarda yaşatmaktır. Emeklilere saygı gösterilmeli, el üstünde tutulmalıdırlar…

Oysa ki, emekliler bu ülkenin en itilip kakılanlardan. Avrupalı emekli, güney sahillerimizde tatil yaparken, yine güzel yurt köşelerimizden ev alırken, en güzel koşullarda yaşarken, bizim emeklimiz ay sonu nasıl getiririmin hesabı içindedir.

Orhan Bursalı bir yazısında, “…2022’de yapılan transfer 2019’a göre 2 kat artarak 389 Milyar Liraya ulaşmış… 2022’de emeklilere normal maaş olarak 669 Milyar Lira ödemiş.

Büyük para mı? İktidar için büyük para!

2,5 Milyar Dolar yani! Türkiye’nin 700 Milyar Dolarlık gayri safi hasılasına göre komik…”

Batı ülkelerinin emeklileri açlık sınırının ne olduğunu bile bilmezken, biz emekliler her dönemde niye bu sefaletle boğuşuyoruz? Siyasi iktidarın emeklilere kötü davranması neden?

Bu soruları sorduğum için, tüm emeklerden özür dileyerek, (çünkü emekliler ne diyeceğimi biliyorlar.) Temel nedeni emeklilerin bir birleşik güç olmamasından. Sıradan emekli dernekleri etkisiz ve güçsüz. Tüm derneklerde, tüm sendikallaşmalardaki bölünmüşlük, emekli derneklerinde de var.

Oysa dul ve yetimler ve EYT’liler ile birlikte 16 Milyona yakın emekli ordusu var! Muazzam bir seçmen gücü!

Çilekeş emeklilerin yazılanlara göre 10 Milyonu asgari ücretin çok altında, 5 Bin TLile 7500 TL maaş alıyor. En az 21 Bin TL maaş alanlara seyyanen 8 Bin TL ek zam yapılırken, emekliye hiçbir şey verilmemesi reva mı?

Sorsan kan ağlıyorlar, ilginç olan ise, MetroPollanketine göre yüzde 30’u bu iktidara oy veriyor!”

Varın durumun yorumunu siz yapın…